Ονομάζουμε τους τρεις λογικολόγους Α, Β και Γ. Ας υποθέσουμε ότι ο Α έχει μία κόκκινη βούλα και οι Β και Γ από μία άσπρη. Βλέποντας ο Α δύο άσπρες βούλες στα μέτωπα των Β και Γ καταλαβαίνει πως αυτός πρέπει να έχει την κόκκινη γιατί δεν μπορεί να έχουν και οι τρεις άσπρη. Οπότε σηκώνεται σε πρώτο χρόνο και ανακοινώνει πως έχει μια κόκκινη βούλα.
Ας υποθέσουμε τώρα ότι ο Α και ο Β έχουν από μία κόκκινη βούλα και ο Γ μία άσπρη. Βλέποντας ο Β μία κόκκινη και μία άσπρη βούλα σκέφτεται πως εάν η δικιά του ήταν άσπρη, τότε ο Α βλέποντας δύο άσπρες βούλες και ακολουθώντας τον προηγούμενο συλλογισμό θα ήξερε πως η δικιά του είναι κόκκινη. Αφού όμως ο Α δεν σηκώνεται σε πρώτο χρόνο να πει τι βούλα έχει, σημαίνει πως ο Β δεν έχει άσπρη, άρα έχει κόκκινη. Οπότε αφού περιμένει λίγο, ο Β σηκώνεται και ανακοινώνει πως έχει κόκκινη βούλα. Φυσικά, ακριβώς τον ίδιο συλλογισμό μπορεί να κάνει και ο Α, αλλά θα σηκωθεί αυτός που θα τον κάνει πιο γρήγορα.
Τέλος, ας υποθέσουμε ότι και οι τρεις έχουν κόκκινες βούλες. Τότε θα σκεφτεί π.χ. ο Γ ότι εάν αυτός είχε άσπρη βούλα, ένας εκ των Α και Β, ακολουθώντας τον προηγούμενο συλλογισμό, θα σηκωνόταν και σε δεύτερο χρόνο θα έβρισκε τι βούλα έχει. Αφού όμως κανένας τους δεν σηκώνεται, σημαίνει πως και αυτός έχει κόκκινη. Αφού λοιπόν περιμένει λίγο περισσότερο, μπορεί να σηκωθεί και να ανακοινώσει πως έχει μία κόκκινη βούλα.

"Discovery consists of seeing what everyone else has seen but think what no one else has thought."
--Albert Szent-Gyorgyi

Σχολιάστε το γρίφο

Πίσω